Polska po odzyskaniu niepodległości odziedziczyła po byłych zaborcach różne jednostki monetarne. Polacy posługiwali się więc austriackimi koronami, rosyjskimi rublami, niemieckimi markami, a także emitowanymi, przez zależny od niemieckiego banku centralnego twór pod nazwą Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa markami polskimi. Bilety marek polskich była to swojego rodzaju pożyczka, która była gwarantowana przez rząd Rzeszy Niemieckiej na potrzeby wojenne, a obowiązywała na terenie Generalnej Guberni. W roku 1918 młode państwo polskie, postanowiło poprzez swoich przedstawicieli, że tymczasową walutą polską będzie marka polska. Dokonano więc wymiany pozostałych walut, które były na terenie RP. W lutym 1919 roku Sejm uchwalił ustawę, która jako polską walutę określiła złotego, nawet zamówiono pierwsze partie nowych pieniędzy, jednak do roku 1924 były przechowywane w sejfach.
Pierwszym polskim banknotem, za który państwo polskie brało odpowiedzialność było wyemitowane 19.01.1919 500mkp. Na banknocie tym była umieszczona nota prawna, która informowała, że Polska bierze całkowitą odpowiedzialność za wyemitowany bilet płatniczy. Ponadto banknot w odróżnieniu od wcześniej emitowanych zamiast podpisu zarządu Guberni miał podpisy zarządu PKKP. W trzy tygodnie później PKKP wyemitowała następne banknoty o nominale 100mkp z podobizną Tadeusza Kościuszki. Banknot miał już znaki wodne pierwotnie w kształcie plaster miodu, a później już w kształcie orła. !7 maja 1919 roku zostały wyemitowane banknoty o nominałach 1,5,10, 20, 100 oraz 1000mkp.
Na większości z nich był znowu Kościuszko, jedynie na 5mkp była podobizna Głowackiego, a na banknocie o nominale 20mkp królowa Jadwiga. Tylko banknoty o najniższym nominale nie posiadały zabezpieczenia w postaci znaku wodnego, pozostałe już to miały, a ich kształt i forma zależały nie tylko od nominału ale również od roku emisji. Podobizna Kościuszko była najczęściej wykorzystywana podczas ozdabiania banknotów marek polskich, druga podobizną była królowa Jadwiga.