W dniu 28 października 1950 roku do Polaków nadszedł szok – pieniądze miały zostać wymienione i jako datę wymiany określono już 30 października. Waluta polska ponownie jak za czasów Grabskiego miała się opierać na złocie – nowy złoty miał teoretycznie być warty ok. 0,2 grama złota. Dotychczasowe banknoty z dniem 29.10 przestały być prawnym środkiem płatniczym, a można ich było jeszcze używać do 8 listopada 1950 roku, do tj też daty można było wymienić posiadane pieniądze jedynie w stosunku 1:100, większość jednak cen przeliczono w stosunku 3:100. Najwięcej na tej reformie stracili posiadacze większej gotówki, gdyż ze względu na krótki okres wymiany oraz niewielką liczbę punktów gdzie można było jej dokonać, a także limitów wymiany właśnie oni nie zdążyli jej dokonać. Władze PRL nie ukrywały zresztą, że ta reforma jest właśnie w tych ludzi wymierzona.
Cała operacja sprawiała wrażenie wcześniej przygotowanej, banknoty były drukowane w ościennych krajach – Czechosłowacji, Szwecji oraz na Węgrzech i nosiły datę emisji 1948. Przeddzień reformy wszyscy posłowie byli zamknięci w sejmie, zjawił się tam również premier Cyrankiewicz, a nawet marszałek Rokossowski. Z Sejmu nikt nie mógł się wydostać ani do niego wejść. Po raz pierwszy od wojny wprowadzono do obiegu monety. Wyemitowano w sumie banknoty o nominałach 2, 5, 10, 20, 50, 100 oraz 500zł. W obiegu utrzymały się prawie 30 lat do 1978roku.
W późniejszych czasach były produkowane przez Państwową Wytwórnię Papierów Wartościowych, jednak te drukowane w Polsce były dość łatwo do odróżnienia od oryginałów. W 1965 roku zostały uzupełnione przez banknot o nominale 1000zł z wizerunkiem Mikołaja Kopernika. Projektantem tych banknotów był ponownie Wacław Borowski, a rysunki umieszczone na tych banknotach były w stylu socrealistycznym i przedstawiały pejzaże wsi lub miast. Od nominału 10zł na awersach zaczęły się też pojawiać rysunki głów przedstawicieli klasy robotniczo – chłopskiej. Banknoty posiadały znaki wodne w kształtach zależnych od nominału.