Każdy król miał prawo do ustanowienia obowiązku bicia w określonej mennicy monet koronnych. Aby zrozumieć, czym tak naprawdę były choćby monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego, musimy uświadomić sobie także okoliczności ich powstania. Zacznijmy więc od tego, że monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego miały być remedium na panujący w kraju totalny rozgardiasz monetarny. W obiegu były dziesiątki rodzajów monet, a i to tylko jeśli nie liczyć fałszywych. Dekret królewski sankcjonował istnienie tylko określonej liczby mennic, w których miano bić jedynie monety według obowiązującego prawa.
Wkrótce okazało się, że mennice w Toruniu i Gdańsku nie przystosowały się do nowej stopy menniczej, więc zostały zamknięte, natomiast dalej pracowały mennice koronne: w Warszawie i Krakowie. Większa liczba mennic była potrzebna z dwóch powodów: po pierwsze, rozwiezienie monet koronnych, dystrybucja ich po całym kraju była przedsięwzięciem logistycznie i ekonomicznie niemożliwym, a po drugie, moc przerobowa przeciętnej mennicy nie była na tyle duża, żeby samodzielnie wybić tyle monet, żeby mogły one zastąpić cały zły pieniądz, jaki był obecny na rynku.
Jednocześnie monety koronne były czymś w rodzaju gwarantu stabilności waluty, a także wzorcem, do którego odwoływano się podczas kontroli poszczególnych mennic- dopóki były jeszcze czynne. Moneta koronna była sygnowana przez swoją mennice znakiem, którym nie mogły być sygnowane inne monety- stanowiła też coś w rodzaju waluty do transakcji zagranicznych, podczas gdy system monetarny poszczególnych regionów mógł się w jakimś stopniu różnić od systemu monet koronnych. Oczywiście wszystkie te wzajemne stosunki pomiędzy systemami były dobrze uregulowane.
Dziś monety koronne są jedynie ciekawym okazem kolekcjonerskim, przywodzącym jednak na myśl wagę dawnych systemów monetarnych i całą historię ich powstania, która zazwyczaj nie była prostą drogą. To, czym monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego wyróżniają się na tle innych monet, także zresztą innych monet koronnych, to ich niewątpliwa uroda, która jest powodem, dla którego wybrano właśnie monety koronne Stanisława Augusta Poniatowskiego, najbardziej atrakcyjnymi wizualnie monetami w historii Polski. Zachowało się ich dość sporo, dlatego każda szanująca się kolekcja chociaż grosz albo szeląg zawiera. Problemy zaczynają się dopiero, kiedy chcemy wzbogacić kolekcję o półtalary, talary czy dukaty, których jest relatywnie mniej.